یکی از مشکلاتی که صنعت دامداری درگیر آن است (و صنایع دیگر هم با آن مواجه اند)، نبود مرجع مکتوب حاوی دانش کارشناسان حرفه ای و با تجربه برای کارشناسان تازه کار است. در نتیجه زمانی این کارشناسان دامپروری لقب حرفه ای به خود می گیرند که سن زیادی از آنها گذشته است و بعد از سال های زیاد تازه به نقطه ای می رسند که پیشینیان این صنعت دست یافته بودند و بدتر از آن متاسفانه با خروج ایشان از صنعت، دانش آن ها نیز به فراموشی سپرده می شود و غیر قابل استفاده می ماند. چرخه ای که سالهاست تکرار می شود.
در این نوشتار به کارشناسان پیشنهاد می شود با ثبت دانسته های خود در محیط های مجازی، شرایط را برای تازه کاران فراهم تر کنند تا ایشان به جای تکرار تجربه های کارشناسان قبلی، انرژی و وقت خود را صرف بهبود دانش قبلی و بالا بردن سطح کیفی صنعت دامپروری کنند. این فرهنگ، موضوعی است که سالها در کشورهای پیشرفته مورد توجه قرار گرفته است و نتیجه آن به روز بودن علم و تولیدکننده بودن آنها در حوزه دانش و فناوری است.
ما میدانیم که به دلایل اقتصادی و گاه شخصیتی، بیشتر متخصصین تمایلی به اشتراک گذاری دانش خود با کارشناسان تازه کار را ندارند. بنابراین در ادامه برای کاهش این معضل، به برخی از عوامل به وجود آورنده این تفکر بازدارنده توسط کارشناسان اشاره می شود. هدف از بیان اشتراک گذاری دانش در این نوشتار، مقالات علمی مرسوم (که با روش های استاندارد، علمی و تحقیق به دست می آیند) نمی باشد. منظور نویسنده صرفا تجارب عملی متخصصین در ترکیب با دانش تئوری است. مانند نکات مدیریتی به ظاهر ساده در کنترل دستگاه شیردوش و یا مطالب به ظاهر پیش پا افتاده در شماره زنی دام که گاه یک کارشناس تازه کار برای کشف آن ها نیاز به ده سال کار فارمی خواهد داشت.
لطفا مطلب زیر را بخوانید و مورد توجه قرار دهید.
1- متخصصین وقت ندارند و یا فکر می کنند برای به اشتراک گذاری اطلاعات خود وقت ندارند. پیشنهاد می شود انتقال دانش را نیز به عنوان یک وظیفه، در امورات خود برنامه ریزی کنید.
2- متخصصین به دیگران اطمینان ندارند؛ و کاملا حق دارند. بسیاری از افراد حاضر نیستند مزد زحمت و دانش دیگران را بپردازند و در نتیجه متخصص حاضر نمی شود دانش خاص خود را به رایگان در اختیار دیگران قرار دهد. شاید یکی از بهترین راه حل ها در این زمینه، ایجاد یک تیم علمی توسط فرد متخصص و بالا بردن سطح دانش در قالب یک فعالیت گروهی و با نیت سودآوری برای صاحب ایده باشد. چه بسیار ایده های کاربردی و پول سازی که فرد متخصص به علت ترس از دزدیده شدن، با دیگران به اشتراک نمی گذارد و برای همیشه فراموش می شود.
3- متخصصین فکر می کنند که دانش قدرت است. آنها منتظر افرادی هستند که به آنها مراجعه کنند و از دانش ایشان استفاده کنند و در مقابل از این دانش و تخصص درآمد زایی داشته باشند. اما توجه داشته باشید تا زمانی که فریاد نزنید دیده نمی شوید. دیگران باید راهی برای شناخت شما و سطح دانش شما داشته باشند تا به شما مراجعه کنند. زمانی که شما مطلبی را با دیگران به اشتراک می گذارید با سرعت بیشتری دیده می شوید.
4- متخصصین نمی دانند چرا باید دانش خود را با دیگران سهیم شوند. زیرا هیچکدام مان برای این موضوع آموزش ندیده ایم. در واقع در سیستم آموزشی راهی برای اشتراک گذاری دانش تعریف نشده است. هر شاگردی می بایست به صورت انحصاری عمل کند و نمی بایست با دیگر شاگردان در زمان امتحان (فعالیت عملی) صحبت کند. اما اکنون زمانه تغییر کرده است. عملکرد انفرادی بسیار زمان بر و هزینه بر است. اکنون میتوانیم سهمی در گسترش دانش خود داشته باشیم و سپس درآمدزایی کنیم.
5- یک متخصص نمی داند چگونه این کار را انجام دهد و دوباره علت آن آموزش ندیدن است. خوشبختانه با تشکیل گروه های مجازی، پیوستن به سایت های متخصصین و نوشتن مقاله در این سایت ها و وبلاگ ها و تهیه فیلم های کوتاه علمی و اشتراک گذاری بر روی اینترنت، میتوان صدای خود را به گوش دیگران رساند.
6- ایشان نمی دانند چه کاری قرار است انجام دهند. در واقع هدف مشخصی از این اشتراک گذاری اطلاعات ندارند. اگر متخصص هدف روشنی در زمینه کاری خود داشته باشد میتواند با روشن سازی خط فکری خود، سایر متخصصین هم عقیده را با خود همراه سازد و یک تیم برای موضوع مورد علاقه خود فراهم نماید.
7- متخصصین فکر می کنند پیشنهادات آنها به درد نمیخورد. بسیاری از کارشناسان دامداری ها برای دانش خود سالها تلاش و مطالعه کرده اند اما همچنان از پیشنهاد دادن می ترسند. راه حل این موضوع تنها کنار گذاشتن ترس است. بسیاری از ایده ها با آزمون و خطا به نتیجه رسیده اند. تنها زمانی که شما داشته های خود را با دیگران به اشتراک و بحث بگذارید از مفید یا غیر مفید بودن آن ها اگاه می شوید.
8- متخصصین تصور میکنند بیشتر از بقیه کارشناسان می دانند و با سوادترند. در واقع این گروه از اینکه بفهمند دیگران از ایشان بیشتر می دانند و یا دیگران دریابند چندان هم با سواد نیستند، واهمه دارند. اگر یک متخصص عادت به اشتراک گذاری مطالب و دانسته های خود را داشته باشد، سایر همکاران نیز از سطح دانش وی آگاه می شوند و برای ارتقای خود تلاش می کنند. رقابت ایجاد شده بدون شک منجر به بالا بردن سطح دانش گروه زیادی از کارشناسان خواهد شد و در بسیاری از موارد از درجا زدن و اتلاف وقت جلوگیری می شود.
9- متخصصین فکر می کنند کارهایی مهمتر از نوشتن و اشتراک گذاری دانش خود دارند. اگر همه متخصصین در زمینه کاری خود با دیگران تعامل کنند متوجه می شوند یکی از مهمترین کارها به روزرسانی خود و نیز کمک به افزایش دانش همکاران شان است. یک متخصص با یافتن افراد هم عقیده، می تواند کارهای ساده تر را به افراد تازه کار تحویل دهد و خود فعالیت های مهم تری را مدیریت کند. در این حالت پیشرفت سریعتر می شود و افراد تازه کار شانس بهره مندی از دانش بالاتر را خواهند داشت.
10 - هیچ پاداش ظاهری در پس این اشتراک گذاری نیست. اما در واقع هست. همه ما عادت داریم در قبال انجام یک فعالیت پاداش بگیریم و گرنه آن را انجام نمی دهیم. اگر بیاموزیم که پاداش این اشتراک گذاری در بلند مدت نصیب ما می شود (شناخته شدن در سطح ملی و بین المللی)، هر چه سریعتر دست به قلم می شویم و یا مطلبی را تهیه می نماییم و در اختیار دیگران قرار می دهیم. بسیاری از فارغ التحصیلان ما تلاش میکنند مقالاتی در نشریه های خارجی چاپ کنند. هدف؟ دریافت بورسیه! اگر به جای این همه تلاش برای چاپ یک مقاله علمی، تنها پنج مقاله در نشریات کاربردی مانند hoard's dairyman و یا وب سایت های همکاران منتشر کنید به زودی به سراغ شما خواهند آمد.
11- متخصصان گمان می کنند همین حالا هم اطلاعات خود را با افراد تازه کار به اشتراک می گذارند. درست است. در واقع این کار را در طول روز و در تعامل با سایر همکاران انجام می دهند، اما با چند نفر؟ هر چه تعداد افراد بیشتری از دانش شما بهره مند می شوند، سرعت پیشرفت شما بیشتر خواهد شد. اول اینکه مجبور می شوید دانش خود را به روز نگه دارید و از طرف دیگر با شناخته شدن شما، دیگر نمی توانید به دانسته های سال های گذشته خود اکتفا کنید. گرچه هدف این نیست که شما به روز باشید. هدف موضوعی به مراتب مهم تر است. با اشتراک گذاری دانش خود، اطرافیان شما مانند شما مطلع خواهند بود و در این حالت توانمندی های شما فرصت ظهور بیشتری خواهند داشت. به ویژه این شانس را خواهید داشت که افرادی از دانشگاه های داخلی و خارجی و یا شرکت های سرمایه گذاری در داخل و یا خارج کشور شما را شناسایی کنند و در امور مورد نظر شما درخواست همکاری کنند.
12- متخصصان اطلاعات خود را در اختیار دیگران قرار نمی دهند چون دوست دارند دیگران از آنها خواهش کنند! ایشان تصور می کنند با این روش، احترامی که شایسته آن هستند را دریافت می کنند. اما حقیقت چیز دیگری است. نگاه و توجه دیگران به آدم های معروف همیشه بیشتر بوده است و برای معروف شدن یک راه آسان وجود دارد : به اشتراک گذاری دانسته های خود با دیگران.
13- دیگران آنها را مسخره می کنند و یا برای اینکه وقت خود را صرف کاری بیهوده ! کرده اند توبیخ می کنند. این یک مشکل فرهنگی است و نمی توان با آن مبارزه کرد. در این مورد صبور باشید. در نهایت مخالفان نیز خواهند فهمید که می بایست دانش را به جریان انداخت و از سکون آن خودداری کرد.
14- متخصصان فکر می کنند اعتبار و ارزش خود را در برابر دیگران از دست می دهند چون دیگر چیزی برای عرضه کردن ندارند. دیگر کسی از آنها خواهش نمی کند و دیگر در کانون توجه نخواهند بود. همچنین از اینکه بعدها مشخص شود دانش آنها دارای ایراد است و یا به کل اشتباه است دچار وحشت می شوند. اما نباید ترسید. بزرگترین دانشمندان نیز اشتباه های بسیار عجیب می کنند. در واقع از میان این اشتباهات است که راه های درست تر پدیدار می شوند. اگر دیگران به اشتباه ما پی ببرند، در حقیقت یک راه درست پیدا کرده اند و مدیون ما هستند.
تهیه شده توسط آقای مهندس امیر درویش نوری
اگر شما یک متخصص و کارشناس در بخش دامپروری و یا یک دامدار حرفه ای و با تجربه هستید و علاقه دارید تجربه های کاربردی خود را با زبان ساده در اختیار سایرین قرار دهید، بخش مقالات و توصیه های دامپروری شرکت تیردی کالا، همواره برای به اشتراک گذاری دانسته های شما و با ذکر نام تان، به رایگان در اختیار شماست. کافی است تنها با ما تماس بگیرید.
مقالات زیر نمونه هایی از تجارب همکاران ما در صنعت دامپروری است: