دوشش بیش از حد دام

دوشیدن دام به طور کامل و در حالیکه دیگر هیچ شیری از پستان پایین نیاید (دوشش خشک) امکان پذیر نیست. شیر در سیستم پستانی به صورت پیوسته تولید می شود و بنابراین همیشه مقداری شیر در پستان وجود دارد. با این توضیح، زمانی که میزان خروج شیر از پستان دام کمتر از مقدار مشخصی باشد (بسته به نوع و نژاد دام متغیر است) می بایست خرچنگی ها را جدا نمود. در غیر این صورت دوشش بیش از حد دام رخ می دهد.

با اصلاح نژاد دام ها و بهبود سیستم پستانی، شیر تولیدی افزایش یافته است. دام ها در تولید شیر کارآمدتر شده اند و شیر بیشتری تولید می کنند. اما توجه داشته باشید که در نهایت هر دام به اندازه ظرفیت ژنتیکی خود شیر تولید می نماید و با دوشش بیشتر نمی توان شیر بیشتری از دام استحصال کرد. این موضوعی است که برخی دامداران تازه کار به آن توجه نمی کنند و انتظار دارند با خرید دستگاه شیردوش جدید، تولید شیر دام افزایش یابد. این موضوع تنها زمانی باعث افزایش میزان شیر دوشیده می شود که شیردوش قبلی دارای مشکلاتی بوده است. در این حالت نیز تولید شیر افزایش نمی یابد و صرفا تمام شیر تولید شده توسط دام از پستان تخلیه می شود.

دوشش بیش از حد بر روی وضعیت سرپستانک و سلامتی پستان تاثیر منفی می گذارد. اگر متوجه ساختاری زگیل مانند یا نقاط زبر در انتهای سرپستانک شدید، می بایست آن را به عنون هشداری جدی در نظر بگیرید و در جهت رفع و شیوع آن اقدام کنید.

با دوشش بیش از حد، بافت درون دهلیز پستان در برابر عوامل بیماری زا به شدت آسیب پذیر می شود و حمله باکتریایی به دهلیز سرپستانک افزایش می یابد. این امر منجر به مستعد شدن دام به ابتلا به ورم پستان و تحمیل هزینه سنگین درمان و یا گاه حذف دام می گردد. گاوهای مبتلا به این عارضه معمولا شمار سلول های بدنی بالایی دارند که به دلیل عدم امکان تمیز کردن کامل انتهای سرپستانک می باشد. 

سلامتی انتهای سرپستانک نیز به میزان زیادی تحت تاثیر دوشش زیاد قرار می گیرد. هایپرکراتوزیس و یا پرولاپس سرپستان، غالبا در دامداری هایی که دستگاه دوشش زمان طولانی به پستان دام متصل است و یا خلا شیردوشی بالاست، روی می دهد.

چگونه می توان پی برد که دوشش بیش از حد در شیردوشی انجام نمی شود؟